Wyświetlacze LCD są obecnie najbardziej rozpowszechnioną technologią obrazowania. Ich recykling staje się ważny ze względu na zawartość indu. Do badań eksperymentalnych użyto, po ręcznym demontażu, dziesięć monitorów (dwa monitory z podświetleniem LED). Po usunięciu folii polaryzacyjnych, granulację próbki (<0,71 mm) regulowano poprzez mielenie w młynie wibracyjnym i przesiewanie. Następnie przeprowadzono obróbkę hydrometalurgiczną poprzez zastosowanie ługowania kwaśnego nieutleniającego i utleniającego oraz ekstrakcji rozpuszczalnikowej (ang. SX). 

Optymalnymi warunkami ługowania były: 1 M H2SO4 (400 ml), 100 g próbki, 80ºC, 2 h, 850 rpm prędkość mieszania, 10 ml H2O2  (30%). Najbardziej odpowiednie warunki dla SX: 10% D2EHPA + nafta, stosunek A : O = 5 : 1, a dla procesu odpędzania: 4 M HCl przy stosunku O : A = 5 : 1. Poprzez zastosowanie SX otrzymano względnie wysokie wydajności (92% dla LCD-LED i 84% dla LCD), ale proces odpędzania był mniej efektywny dla substancji wyługowanych bez H2O2 (45 i 50%).

Praktycznie odpędzanie nie powiodło się przy otrzymywaniu In z obydwu roztworów ługujących (LCD i LCD-LED), zawierających H2O2 . Eksperyment potwierdził możliwość wspólnej przeróbki monitorów LCD i LCD-LED, jednakże, w tym przypadku powinien być monitorowany As.

 Jednym z największych wyzwań w rozwoju procesów hydrometalurgicznych do odzyskiwania indu ze źródeł wtórnych jest ługowanie, które prowadzi do rozcieńczenia roztworów. Rozcieńczony roztwór indu musi zostać zatężony przed wysłaniem do kolejnego etapu, czyli odzysku metalu przez elektrolityczne otrzymywanie.

Celem prowadzonych badań była maksymalizacji stężenia indu w roztworze, dzięki zastosowaniu ekstrakcji rozpuszczalnikowej przy użyciu bis (2-etyloheksylo) fosforanu (D2EHPA). Kolejne etapy ekstrakcji i odpędzania badano za pomocą roztworu syntetycznego, a po określeniu najlepszych warunków za pomocą roztworu syntetycznego, zastosowano rzeczywisty roztwór uzyskany z ługowania odrzuconych wyświetlaczy LCD.

Badania różnych zwałów jarozytu na całym świecie wykazały, że większość z nich zawiera znaczne ilości cennych metali, zwłaszcza cynku, ołowiu, miedzi, srebra i złota. Odzyskiwanie tych metali jest nieopłacalne, ponieważ brakuje odpowiedniej metody.

Badacze z Uniwersytetu w Leoben we współpracy z firmami opracowali metodę pirometalurgiczną, pozwalającą na odzyskiwanie wielu różnych metali w jednym procesie. Dzięki tej metodzie recykling jarozytu mógłby być realizowany w warunkach opłacalnych.

Korzyści zwiększyłby etap przeróbki minerałów przed obróbką pirometalurgiczną.  Aby opracować odpowiednie techniki przeróbki minerałów, konieczna jest szczegółowa charakterystyka materiału. W artykule przedstawiono ideę recyklingu wielometalowego i postępy w charakteryzowaniu pozostałości jarozytu.

Scharakteryzowano frakcję drobnoziarnistą (<53 um) pyłu z przemysłowego pieca do wytapiania miedzi (ang. CSF) z punktu widzenia składu chemicznego i fazowego, a także zachowania ołowiu (cynku) podczas ługowania frakcji pyłu w roztworach chlorku sodu. Ługowanie prowadzono w roztworach o stężeniu 1, 2, 3 i 4 M NaOH w temperaturze 20 i 80°C i stosunku substancji stałej do cieczy wynoszącym 20.

Celem badania było potwierdzenie założenia teoretycznego i jednocześnie określenie wpływu stężenia NaOH i temperatury na przejście ołowiu do roztworu. Uzyskane wyniki wykazały, że ołów był wyługowywany z próbki pyłu o najwyższym stopniu usunięcia prawie 60% w 2 M roztworze NaOH po 15 min w temperaturze 80°C. Osiągnięto prawie 58% ekstrakcję cynku przy 4 M NaOH w ciągu 15 min w temperaturze 80°C.

Firma Heraeus Electro-Nite (Niemcy) oferuje unikatowe rozwiązania, specyficzne dla różnych etapów przetwórstwa miedzi. Do kontroli temperatury poleca szereg instrumentów pomiarowych, czujników i lanc. Dostępne są czujniki serii Positherm dla procesów okresowych, nowy czujnik Contitherm-Cu do ciągłego pomiaru temperatury w procesach odlewania ciągłego miedzi typu Contirod lub Contimelt.

Elektrochemiczne czujniki do pomiaru zawartości tlenu w stopionej miedzi to Celox-Cu i Concelox-Cu.  Celox-Cu jest czujnikiem dostępnym dla procesów okresowych rafinacji miedzi, a  Concelox-Cu – ciągłym czujnikiem do procesu odlewania. Oba czujniki obejmują pełny zakres zawartości tlenu w miedzi od 1 do ponad 12 000 ppm.

Próbniki do natychmiastowej analizy przy rafinacji i odlewaniu miedzi służą do pobrania prób z kąpieli stopionej. Próbki miedzi SAF do optycznych spektrometrów emisyjnych są wolne od zadziorów. Próżniowe rurki z bolcem VPT i QSVPT do analizatora spalania, wykazały dobre napełnienie fazą stałą.

Na targach WIRE 2018 firma Rautomead Limited zaprezentowała swoją nową technologię odlewania ciągłego RSL  z piecem o uszczelnionej pokrywie, przeznaczoną do przetwarzania progresywnych prętów stopowych, takich jak miedź, chrom, cyrkon. Dzięki wielokomorowej konstrukcji pojedynczego pieca można dokładnie kontrolować i utrzymywać docelowy skład, poprzez zmianę prędkości podawania każdego z pierwiastków składowych. Ciekły metal jest chroniony przed atmosferą poprzez zamknięcie w środowisku gazowego argonu.

Firma Rautomead przedstawiła również konwencjonalne modele urządzeń do odlewania ciągłego z otwartym piecem, stosowane do produkcji wysokojakościowych prętów na druty z miedzi beztlenowej o wysokiej czystości, jak również prętów na stopy przewodowe, takich jak: CuMg, CuAg i CuSn. Ten wysokiej jakości, odlewany w sposób ciągły, materiał na pręty, cechuje się niskimi kosztami i jest korzystny dla producentów drutów emaliowanych, drutów o bardzo drobnym ziarnie, kabli LAN, wiązek przewodów, przewodów kolejowych, kształtek, drutów stykowych, przekładników CTC i taśm transformatorowych. Sprzęt jest dostępny do produkcji 1 000–12 000 t/rok w zakresie średnic 8 do 30 mm.

Zastosowania końcowe obejmują: drut o bardzo drobnym ziarnie, przewody samochodowe, drut stykowy i przewody jezdne dla pociągów o  wysokiej prędkości, druty emaliowane, kable do transmisji danych, a także szyny zbiorcze.

Wysokie ciśnienia wykorzystywane pomiędzy narzędziem i kształtowaną częścią, wymagają stosowania smarów o wysokiej jakości w celu uniknięcia przedwczesnego zużycia i zniszczenia narzędzi. 

Rozwiązania stosowane przez firmę Condat Lubrifiants SAS (Francja) to:

• niereaktywne obróbki powierzchniowe prętów na druty,
• mydła do wygładzania lub do operacji ciągnienia drutu przed spęczaniem na zimno,
• wielozadaniowe oleje na bazie minerałów lub roślin, do kształtowania,
• smary do dużych obciążeń dla wszystkich rodzajów materiałów,
• wysokociśnieniowe oleje do cięcia, przeznaczone do walcowania gwintów i gwintowania
• oleje i polimery do przesycania.

Do spęczania na zimno firma opracowała olej na bazie roślin – Extrugliss Green, zwiększający produktywność i trwałość narzędzi. Dzięki wysokiemu poziomowi smarowalności, umożliwia on wytwarzanie bardzo trudnych części oraz zwiększa sprawność urządzeń i obniża budżet przeznaczony na narzędzia. Jego wysoka temperatura zapłonu zapewnia mniej mgły i dymów, dając przyjazne środowisko robocze. Smar daje zarówno lepsze efekty smarowania dla urządzeń, jak i wybitne smarowanie w procesie spęczania na zimno. 

Aby umożliwić zastosowanie żużla miedzianego i otrzymać maksymalną wartość z zawartej miedzi, zaproponowano innowacyjną metodę redukcji średnio rozcieńczonego żużla do wytapiania antybakteryjnej stali nierdzewnej zawierającej miedź. Prace koncentrowały się na umiarkowanym rozcieńczaniu żużla miedzianego przy użyciu gazu ziemnego. Obliczono termodynamikę rozcieńczenia żużla miedziowego i trójskładnikowych wykresów fazowych układu żużlowego.

Zbadano wpływ czasu dmuchu, temperatury, czasu osadzania kamienia i dodatku tlenku wapnia. Optymalne warunki reakcji określono jako czas dmuchu 20 min, temperatura reakcji 1250°C, czas osadzania 60 minut, dodatek CaO 4% masy żużla, natężenie przepływu gazu ziemnego 80 ml/min i ciśnienie wyjściowe 0,1 MPa. W tych warunkach zawartość Fe3O4 i miedzi w pozostałości wynosiła odpowiednio 7,36 i 0,50%. 

Piryt depresowany we flotacji miedzi, jest często kolejno flotowany przez dodanie siarczku sodu (Na2S) w celu odzyskania związanego z nim złota. Po raz pierwszy zbadano rolę Na2S odpowiedzialną za flotację pirytu depresowanego we flotacji chalkopirytu poprzez testy flotacji i analizy Cyro-XPS (spektroskopia rentgenowska fotoelektronowa).

Stwierdzono, że zastosowanie Na2S poprawiło flotację pirytu w tym samym stopniu, co zastosowanie ksantogenianu potasowo-amylowego (ang. PAX), a połączenie Na2S i PAX dodatkowo zwiększyło odzyskiwanie pirytu. Interesujące jest to, że PAX i Na2S promowały flotację pirytu za pomocą różnych mechanizmów. PAX zredukował hydrofilowe utlenianie metali i zaadsorbował się na powierzchni pirytu, powodując flotację depresowanego pirytu. W przeciwieństwie do PAX, Na2S zwiększał hydrofobowość pirytu i flotację pirytu przez tworzenie siarki elementarnej i polisiarczku na powierzchni pirytu. Zastosowanie PAX i Na2S w tym samym czasie jeszcze bardziej poprawiło hydrofobowość pirytu i flotację pirytu w wyniku połączonych działań PAX i Na2S.

Artykuł dotyczy wpływu różnych warunków redukcji (temperatura, punkt rosy i zawartość wodoru, a także natężenie przepływu gazu redukcyjnego) na morfologię proszku molibdenu. Materiał został wytworzony przez dwuetapową redukcję cząstek trójtlenku molibdenu o różnych wymiarach za pomocą wodoru. Eksperymenty przeprowadzono w piecu obrotowym.

Stwierdzono, że pole powierzchni właściwej zależy głównie od temperatury i maleje wraz ze wzrostem temperatury. Wymiar cząstek surowca, punkt rosy, a także zawartość wodoru w atmosferze redukującej, mają nie tylko znaczący wpływ na morfologię wytwarzanego proszku molibdenu, ale również zmieniają wpływ temperatury. Wyniki sugerują, że wpływ pojedynczego parametru redukcji na właściwości uzyskanego proszku, należy zawsze rozpatrywać w kontekście innych warunków reakcji.

Materiały tantalowe są szeroko stosowane w niektórych z najbardziej wymagających zastosowań w gałęziach przemysłu o znacznym udziale procesów chemicznych (ang. CPI). Jednak tantal i stopy tantalu są nie tylko drogie w stosunku do innych metali odpornych na korozję takich jak cyrkon, ale mogą być uważane za wygórowane w wielu mniej wymagających zastosowaniach.

Niob jest stosowany w ograniczonym zakresie w CPI ze względu na jego niską wytrzymałość mechaniczną i słabą odporność na korozję w stosunku do tantalu i cyrkonu. W konsekwencji H.C. Starck podjął się opracowania nowych stopów niobu o podwyższonej odporności na korozję oraz ulepszonych właściwościach mechanicznych.

Wstępne wyniki wykazały, że stopy niobu mają znacznie lepszą odporność na korozję niż czysty niob i cyrkon o własnościach mechanicznych porównywalnych do Ta-3W, standardowego stopu CPI na bazie tantalu.

Selektywne topienie laserowe (SLM) jest obiecującą techniką wytwarzania złożonych części o kształtach ostatecznych z wielu metali. Wytwarzanie złożonych części z wolframu za pomocą SLM jest trudne ze względu na jego wysoką temperaturę topnienia. Podjęto badania mające na celu poznanie wpływu parametrów procesu, takich jak odstępy między klapami i prędkość skanowania na zagęszczanie wolframu techniką SLM. Eksperymenty przeprowadzono w odstępach między klapami 15 i 30 μm i prędkościach skanowania w zakresie 200–1400 mm/s. Zastosowano stałą moc lasera 90 W i grubość warstwy proszkowej 30 μm.

Prostokątne prostopadłościaniki 7,8 ± 1,4 mm x 10,1 ± 0,1 mm x 10,1 ± 0,04 mm wydrukowano przy użyciu różnych parametrów procesu i analizowano pod kątem zagęszczania. Stwierdzono, że zagęszczanie wolframu wzrasta wraz ze wzrostem gęstości energii. Maksymalną gęstość 75% teoretycznej uzyskano przy gęstości energii 1000 J/mm3.

Rosnące zapotrzebowanie na operacje obróbki mechanicznej i wiercenia wymaga nowych rozwiązań w zakresie powłok ochronnych. W tym celu zbadano cienkie warstwy na bazie azotku. W ostatnich latach ta potrzeba doprowadziła do rozwoju  – od dwuskładnikowych azotków metali przejściowych (np. TiN, CrN)  – do wielostopniowych cienkich warstw stopowanych. Odporność na utlenianie i twardość wysokotemperaturowa TiN znacznie poprawiła się dzięki dodatkowi aluminium, z wytworzeniem przesyconych cienkich warstw c-Ti1 - xAlxN. Układ ten pozwala na procesy utwardzania wydzieleniowego (za pośrednictwem spinowo uformowanych sześciennych domen bogatych w Al i Ti) i zwiększoną odporność na utlenianie z powodu tworzenia ochronnych osadów tlenkowych zawierających Al2O3.

Badano wpływ dodatku boru, aby jeszcze bardziej poprawić już doskonałe właściwości cieplne i mechaniczne Ti1 - xAlxN, wykorzystując reaktywne rozpylanie magnetronowe stopowanych za pomocą B związków Ti1 - xAlx. Oprócz szczegółowych badań eksperymentalnych, badano preferowane miejsca sieci boru i wpływ na stabilność fazową poprzez obliczenia teorii funkcjonału gęstości (ang. DFT).

Obliczenia sugerują, że energetycznie bor uprzywilejowuje podsieć metalu (stąd tworzenie (Ti1 - xAlx) 1 - yByN jest uprzywilejowane w stosunku do Ti1 - xAlxByN1 - y). Przemiana fazowa sześcienna do wurcytu pozostaje niezmieniona w przypadku roztworów stałych Ti1 - xAlxByN1 - y, ale przesuwa się do niższych zawartości Al dla stałych roztworów (Ti1 - xAlx) 1 - yByN, przy wzroście B. Ponadto wyniki eksperymentalne pokazują, że z powodu dodania boru twardość cienkiej warstwy w-Ti1 - xAlxN znacznie wzrasta do ~ 31 GPa po wyżarzaniu w temperaturze 1000°C.